حروف‌چین موفق

حتی اگر آدم بلند پروازی هستیم گاهی ممکن است آرزو کنیم زندگی ساده و بدون رنجی داشته باشیم.

هر چند این دو با هم جمع نمی‌شود.

اما چند روزی است به این فکر می کنم که اگر یک تایپیست بودم، قطعا خیلی خوب همه متن‌ها را تایپ می‌کردم؛ کارم را همیشه به موقع و زود تحویل می دادم؛ تمام علائم نگارشی را رعایت می‌کردم؛ با بهترین فونت و حاشیه‌گذاری می‌نوشتم؛ تصاویر و جداول و فهرست‌ها را سرجایشان می‌گذاشتم...؛ خلاصه همه اصول نگارشی را رعایت می‌کردم.

چه‌ها که نمی‌کردم!!! ... سریع و زیبا و مطمئن. :)

اما من یک حروفچین نیستم، کاش بتوانم کار خودم را همین گونه بی نقص و زیبا انجام بدهم.

تاتی تاتی

نوردیده چهارده ماهش شده و دارد راه می رود گاهی آنقدر آرام و بی صدا اطرافم جابه جا می شود که چندلحظه گمش می کنم، نمی دانم چه زمانی با پاهای کوچکش خواهد دوید...

هفته گذشته حضرت خیلی لطف بزرگی در نگهداری نوردیده به من کرد، چقدر حیف است که من نمی توانم زودتر بدی های اخلاقی ام را ترک کنم تا با رفتارم شکرگزار خوبی های او و خدایمان باشم. کاش یکی وسط ناراحتی هایی که مرا به گریه می اندازند به من بگوید ارزشش را ندارد.

کاش بزرگ شوم... کاش من هم در مسیر تو به راه بیفتم... بدوم تا پیش تو...

حمله و فصاله ثلاثون شهرا

سی ماه طول می کشد تا کودک اندکی از مادر فاصله بگیرد...

در بارداری هیچ فاصله ای نیست و بعد از تولد جایش درون آغوش مادر است.

بارداری و شیردهی باید حداقل سی ماه باشد.

اوایل هر دو ساعت شیر می خواهد 

بعدتر که غذاخور می‌شود می تواند بیشتر تحمل کند

کم کم فاصله می افتد کم کم رشد می کند نوپا می شود 

کم کم فاصله می افتد. :)  زیباست مثل تمام رشدها.

پ.ن:

والوالداتُ یُرضِعنَ أولادَهنّ حولینِ کاملینِ لِمَن أرادَ أن یتمَّ الرّضاعة (233 بقره)

و مادران به کودکان خود دو سال تمام شیر دهند برای کسی که می‌خواهد شیردهی را کامل کند.

حَمَلَتْهُ أُمُّهُ کُرْهاً وَ وَضَعَتْهُ کُرْهاً وَ حَمْلُهُ وَ فِصالُهُ ثَلاثُونَ شَهْراً (15 احفاف)

زایمان و تجربه مرگ

نمی دانم وقتی باردار بودم و جسم او درون جسم من بود نسبت روح هایمان به هم چه بود...

هر چه هست روح و جسم به هم نزدیکند و از هم تأثیر می پذیرند حتما روح او به جسم من هم نزدیک بوده است...

برای همین چیزهاست که فکر می کنم زایمان نزدیک ترین تجربه زندگی به مرگ است! در مرگ روح خودت از جسمت جدا می شود و در زایمان جسم و روح جگر گوشه ات از جسم و روح تو جدا می شوند.

من زایمان طبیعی را تجربه کرده ام و هیچ وقت فراموشش نخواهم کرد زیرا زیباترین و عجیب ترین تجربه زندگی من پس از عقد، تولد نور دیده بوده است.

یک روزی توی آن دنیا شاید دور هم نشسته باشیم و هر کسی تجربه مردنش را برای دیگران بازگو کند.

کل نفس ذائقة الموت ثم إلینا ترجعون 57 عنکبوت

خدایا تو که لطفت به من زیاد است از تو یک مرگ شهیدانه می خواهم یک مرگ طبیعی و شهیدانه و دوست داشتنی که مثل خاطره زایمانم همه رنج هایش شیرین و شیرین و شیرین باشد.

فراغت

حضرت ازم خواسته دوباره بنویسم... تشویقم کرد... تشویق اون بهترین انگیزه است 

حضرت پدر نوردیده است...

توی این پست می خوام بگم توی دورانی هستم که فراغت کمی دارم ... در نقش یک مادر! گرسنه می شوند و باید سیرشان کنم خسته می شوند و باید خوابشان کنم...

روز می شود و باید مشق ها را آماده کنم... شب می شود و باید خانه را آماده کنم...

هر لحظه اجل کاری رسیده و مرا می خواند بنابراین فراغت اندک است اما نعمت بسیار.

و هر چند فراغت خودش نعمت است اما بی فراغتی هم وقتی چنین خوشبختی آفرین است نعمت است.

فکر می کنم این چند سال از زندگی ام توی سراشیبی و با سرعت بیشتری طی شود. اما ان شاءالله قرار است در این سراشیبی بنویسم.

ربنا وفقنا لما تحب و ترضی. خدایا مرا در آنچه دوست می داری موفق کن.

بیت الله الحرام

صحبت از حج که به میان می آید از یک طرف شان و منزلت کعبه را در آیه های قرآن و دعاها مخصوصا در دعاهای ماه رمضان میبینم و از طرف دیگر شرایط حاکم براین حرم امن الهی را...

جعل الله الکعبه بیت الحرام قیاما للناس و .... 

خدا کعبه را بیت الحرام و مایه قوام امت اسلامی قرار داده به خاطر حج ماه هایی را حرام کرده و قربانیهای نشاندار و بی نشان را برای روزی مردم مقرر کرده...

این خانه از همان زمان پیامبر اکرم در سلطه پادشاهان زر و زور و تزویر بوده است...

اما پیامبر در تمام عمرش با آنها مقابله کرد و مکه را فتح کرد و هر سال حج را به جای می آورد

شاید وظیفه ای که خدا برای ما مقرر کرده این است که برای رساندن حج به معنای اصیلش تلاش کنیم و با اتحاد امت اسلام از فرصت حج علاوه بر اعتلای روح خودمان برای شکست ظالمان و سلطه گرانی که بر آن سرزمین چیره شده اند استفاده کنیم.

پس اللهم الرزقنا حج بیتک الحرام فی عامی هذا و فی کل عام

اَللّهُمَّ اِنّی اَفْتَتِحُ الثَّنآءَ بِحَمْدِکَ

بسم الله الرحمن الرحیم

سلام

اینجا می خواهم از نو از زیبایی‌ها بنویسم.

جای همه  دوستان خالی نیمه شعبان به مشهد رفتیم، سفر خیلی خوبی بود. در حرم با خودم فکر می‌کردم که چقدر دلم می‌خواهد خدا را بیشتر ستایش کنم.

حالا ماه رمضان شروع شده و خدا کسی است که شایسته‌ی ستایش بی‌اندازه من است، بی‌آنکه من شایسته‌ی بندگی او شده باشم.